We gaan aftellen.

Vanmorgen zaten we heerlijk met 2 van onze kinderen uitgebreid te ontbijten. Om 11.00u werd er aangebeld, we keken elkaar met schrik in de ogen aan, joggingbroek, haar als een ontploft matras, dus voorzichtig keken we om het hoekje. Oh gelukkig het is onze lieve buurvrouw Violet, dus de deur werd opengedaan.

" Hoi hoi ja ik kom alleen dit even aan je geven" de schat gaf mij een steentje met de tekst "veel geluk".

Voor diegene die het nog niet weten, via een vriend (Wim) van Peter en Violet ben ik op het spoor van stamceltherapie gekomen. Hij heeft het aan een knie ondergaan en is 100% genezen. Zijn broer Cees was hem voorgegaan, hij is in 2013 aan beide knieën geholpen met ook groot succes. Overigens heeft Cees mij o.a. geholpen met een afspraak maken met de kliniek, Cees woont namelijk in Miami.

Nog 3 dagen strompelen op mijn hakjes (tja ik weiger om op platte schoenen aan te komen ) om een commercieel gesprek voor ons bedrijf " UpUco" af te leggen. Snap overigens heel goed het spreekwoord " Wie mooi wil zijn moet pijn lijden", nou ik kan jullie verzekeren dat ik continue vreselijke pijn heb.

Neem jullie even mee in mijn gedachten alvorens ik naar een potentiële klant ga. 

Waar zijn ze gevestigd, mijn auto parkeren, hopelijk heb ik een plekje dicht bij de ingang. Hoeveel moet ik in het pand lopen? Hopelijk valt het niet op dat ik misschien raar loop? Yes het is me weer gelukt, eindelijk weer in mijn auto, gelijkgaan de hakken weer uit.

Ja ik ben het zat, meer dan zat. Ben er dus helemaal klaar voor!

Miami here we come!!!