De eerste nacht
3 november 2015 - Bal Harbour, Verenigde Staten
Wat een ervaring. Karin en ik zijn nog geen privé klinieken gewend dus is het wennen dat het in niets lijkt op een ziekenhuis. Niet het gebouw en ook niet de verpleegkundigen, staf, onderzoekers en artsen. De mensen zijn heel erg aardig maar wel zakelijk. Alles is tot in de puntjes geregeld. Bijvoorbeeld: bij de ingang is een grote kamer voor het ondersteunende personeel. Daar zit een meneer van ik schat 200 kg (ik kan er gemak 2 keer in). Het enige dat hij doet is in een stoel zitten met zijn gezicht naar de ingang. Komt er iemand aan dan doet hij de deur open. Komt overeind, sjokt naar de deur, opent de deur en weer terug naar zijn stoel. Weet niet of het echt zijn functie is maar dit is wat ik waarneem.
De artsen en specialisten zien er meer uit als kunstenaars. Dat zijn ze eigenlijk ook als je bedenkt waar ze toe in staat zijn. Knieën, schouders, heupen en ruggen vanuit zichzelf laten herstellen. Prachtig.
Gisteravond hebben we gezellig zitten kaarten. De mensen die ons kennen weten dat we best fanatiek zijn. Nu moet je ook weten dat Karin een hele beschrijving van de kliniek heeft meegekregen waar ze de komende weken op moet letten. Bijvoorbeeld: GEEN stress of veel lachen. Dit bespoedigt het herstel. Tja, moet je eigenlijk niet gaan kaarten. O ja, ook geen wijn. Ik wel natuurlijk. Toch een heel gezellige avond geworden!
De nacht was voor Karin onrustig. Niet de knie waar ze last van had maar heftige buikkrampen. We weten niet waar dit vandaan gekomen is. Wellicht toch iets te maken met de injecties, lachgas en opgewarmde Thai.
Vanmorgen was de knie minder gezwollen. Karin heeft ook geen pijn aan de knie. Warmte dekentje erop en daarna de oefeningen gedaan. Dit was wel weer even spannend. Bij het buigen en strekken komt er een vreemd geluid uit de knie. Zoals het geluid dat je hoort wanneer je je mond spoelt en het mondwater tussen je tanden door perst. Brrrrrr.
Nu alles klaar voor het strand. Groetjes, Ron
PS. Dat van die wijn lijkt me het meest lastig
Ik kan me voorstellen dat je angstig bent om de oefeningen te doen, zeker met het geluid wat het voortbrengt, mooi omschreven door jullie.
En die buikpijn ja, kan het geen spanning zijn?
Wij zien met jullie uit naar de volgende behandeling, sterkte!!
lekker genieten van een dagje strand liefs Ger
Komt mijn beschrijving van het hele gebeuren, toen in september bij Violet en Peter, je nu bekend over?
Ik ben echt benieuwd en lees met zeer veel interesse je blog, hoe je het nu allemaal ervaart.
Zoals je het beschrijft klopt alles op het roesje na, dat heb ik toen niet gekregen een jaar geloeden. Wel heb ik nog met de Dokter die de spuiten zet , ik meen Dr.Farschian, samen gezongen, het gaat daar zeer informeel aan toe. Doe ze aub de groeten van mij, een zeer dankbare patient van hun en vraag meteen of het zin heeft dat ik opnieuw naar ze toe kom voor mijn heup, want die is behoorlijk aan het slijten.
Dat plop-geluid in je kn ie hoort er echt bij en dat trekt straks weer helemaal weg. Alleen zal dat de komende dagen nog wat erger worden.
Veel succes en ik ben blij dat je al van de pijn af bent.
Wat spannend allemaal, het begin van de behandeling. Wij hopen dat je snel vooruitgang boekt!!
Liefs, Kees, Ghislaine, Achsa en Jay.
P.S. de oprit is bladeren vrij ;)