De eerste week thuis
23 november 2015 - Bosch en Duin, Nederland
Pijn. Zodra ik op mijn benen ga staan en probeer te lopen schiet er regelmatig een venijnige pijnscheut door mijn knie. Het maakt me erg onzeker over het genezingsproces. Maar goed, NIET lopen dus. Dat is nog veel te vroeg. Zit nu veelal in mijn rolstoel en maak gebruik van mijn krukken. Iedereen zegt dat ik geduld moet hebben en dat heeft Dr. Farshchian ook gezegd. Geduld, geduld en nog eens geduld. Het vocht is nagenoeg uit de knie en de knie gaat er weer uitzien als 30 jaar geleden. Zelfs de littekens van de verschillende operaties uit het verleden voelen opmerkelijk zacht aan.
Het liefst rij ik nog even bij de kliniek langs maar dat is natuurlijk niet mogelijk. Hoewel de gedachte aan het klimaat in Miami me erg aanspreekt. Los van het klimaat blijf ik met wat vragen zitten. Morgen maar even bellen naar de kliniek. Ga ik vragen of ik vaker het ultra-sound apparaat mag gebruiken. Ook, of het mogelijk is dat er door het inspuiten van de cocktails wellicht losse deeltjes door mijn knie zweven en als dat zo is wat te doen.
Ik doe mijn oefeningen trouw en sinds vandaag ook een paar minuten op de hometrainer gezeten. Dit is allemaal pijnloos! Slapen is pijnloos alleen de belasting door lopen doe erg zeer.
Vertrouwen op het herstel blijf ik houden. Waren we maar een paar maanden verder. Hou jullie op de hoogte.
xxx
Carola
Rust is nu het beste medicijn! Xx
Bel je me als je zin en tijd in bezoek hebt?
Samen met Ron moet dat lukken je kunt het.
Maar dat is voor ons makkelijk praten.
Dikke kus van ons.